Op de voorpagina van De Telegraaf hing melkveehouder Teus van der Wind vrijdag de vlag voor zijn boerderij weer goed. Ik kwam Teus, zijn broer Hans en de rest van de familie, inclusief baby, eens tegen op het Malieveld tijdens een van de boerenprotesten. We wisselden nummers uit en sindsdien plempen de Van der Wind broers mijn whatsapp vol met acties, plannen en ideeën. Ze deelden boerenzakdoeken uit aan de toeschouwers van de Vuelta, reden keer op keer naar Den Haag als er een landbouwdebat was, lieten een (draak van) een lied maken, stuurden mij talloze dwingende berichten dat ik dat lied moest promoten (bij deze), renden met microfoons door het publiek tijdens het Plattelandsdebat met de landbouwwoordvoerders uit de Tweede Kamer in Veenendaal vorige week. Het werkte, we lijken gered te zijn van de doorgeschoten papieren werkelijkheid die ons land in de greep houdt.
De familie Van der Wind is een inspirerend voorbeeld voor de rest van Nederland. Zij zíj́n niet gered, ze hebben zichzelf gered. Ze kwamen op de been, rukten uit, gingen in discussie, lieten zich horen, legden zich niet neer bij de macht van de groene leugenmachine van de Postcodeloterij maar gingen blijmoedig en koppig de strijd aan, met onderbouwde argumenten en hielden koers.
Ik hoop dat de overwinning van het gezonde verstand ook de terugkeer van de zelfredzaamheid in Nederland is. Het heeft wél zin om je te verzetten tegen de betweters, de juristen, de papieren tijgers en de zogenaamde ‘goede doelen’ die denken dat zij dit land regeren.
Hele column hier te lezen voor leden van Club van Dwarskijkers. Lid ben je al voor 15 euro per jaar (incl. BTW). Daarmee steun je mijn werk, krijg je exclusieve content en meer.